Historia Parafii św. Erazma:
Parafia w Barwałdzie należy do najstarszych w Diecezji Krakowskiej. Po raz pierwszy została odnotowana w wykazach Świętopietrza w 1326 r. W 1326 r. plebanem barwałdzkim był ks. Johannes. Pierwszy kościół pod wezwaniem św. Andrzeja Apostoła stał w Barwałdzie Średnim w dolinie między Kamionką a Filkówką. W 1598 r. był już pusty, popadł w ruinę i przed 1748 r. został rozebrany. Do połowy XIX w. zachował się po nim cmentarz, który przekopano w trakcie budowy kolei w latach 1887 – 1888. W 1474 r. za zasługi dla dynastii Jagiellonów – król oddał Barwałd, Szaflary i Żywiec panom Komorowskim herbu Korczak. Wsie zamku barwałdzkiego tworzyły tzw. królewszczyznę barwałdzką zwaną również królestwem barwałdzkim. W 1512 r. bracia Komorowscy – Jan i Wawrzyniec, ówcześni właściciele Barwałdu ufundowali rolę i zbudowali tu pierwszy kościół pw. Wniebowzięcia NMP. Od 1638 r. jego proboszczem był ks. Walerian Stanisławski, wielce zasłużony dla umocnienia parafii.Obecny zabytkowy kościół pw. św. Erazma pochodzi z końcaXVIII w. Został oddany do użytku i konsekrowany w 1782 r. Fundatorem świątyni był Jan Biberstein – ówczesny właściciel Barwałdu. W 1847 r. Barwałd spustoszyła straszliwa epidemia. Zmarło tu wtedy 522 mieszkańców czyli więcej niż 1/4 ogółu.
Kościół był wielokrotnie remontowany. W latach 30-tych pokryto go dachówką, w miejsce gontów i dobudowano część zachodnią. Ostatnią kompleksową konserwację i remont przeprowadzono w latach 1985-1990 staraniem ks. Jana Dubiela. Wrócono m.in. do gontowego pokrycia dachu. Odremontowany kościół poświęcił biskup krakowski Kazimierz Nycz w dniu 2 czerwca 1990 r. w dniu Patrona Kościoła św. Erazma.
Kościół jest cennym zabytkiem drewnianego budownictwa sakralnego znajdujący się na szlaku architektury drewnianej w województwie małopolskim.